Πέθανε σήμερα 27/1/2009 ο Πάνος Τζαβέλας.
Ειχα την τύχη να παρακολουθήσω μια παράσταση του γύρω το 1983 στο αμφιθέατρο στην Σίνδο στην σχολή.
Μέ ένα πόδι ακρωτηριασμένο και με το κορμί του σακατεμένο από τις εξορίες και τα βασανιστήρια, με το ζόρι περπατούσε υποβασταζόμενος και με πατερίτσες ώσπου ανέβηκε στην σκηνή όπου έκατσε.
Μίλησε ήρεμα περίπου ένα τέταρτο για την αντίσταση στην κατοχή και τον εμφύλιο και το Πολυτεχνείο του ΄73.
Μετά έπιασε την κιθάρα του και ακολούθησε για μιά ώρα ένας ΣΕΙΣΜΟΣ.
Το πάθος αυτού του ανθρώπου όταν τραγουδούσε ήταν απερίγραπτο. Η καρέκλα που ήταν καθηλωμένος λόγω της αναπηρίας του δεν τον χωρούσε, και αλήθεια κάθε λέξη των τραγουδιων του την ζούσε και κάθε σκηνή την μετέφερε ζωντανή στο ακροατήριο.
Τα τελευταία 2 τραγούδια τα είπε στηριγμένος στο ένα του πόδι και στην πατερίτσα του και συνεχίζοντας να παίζει την κιθάρα του με αμείωτο πάθος.
Είναι ο μόνος άνθρωπος που γνώρισα που τίποτα από όσα πέρασε δεν τον κατέβαλαν και είχε το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό όπως όταν έβγαινε στο βουνό και με την ίδια ιδεολογία.
Αυτή του η συνέπεια, το ασυμβίβαστο πνεύμα, τον έθεσαν εκτός του πολιτικού κατεστημένου στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αλλά και στην πολιτιστική 'εξορία' ενώ είχε να προσφέρει πολλά και σαν ερημνευτής και σαν δημιουργός.
Μάλιστα είμαι σίγουρος ότι αν του δινόταν η ευκαιρία θα πήγαινε πάλι πρώτος αντάρτης και μέ ένα πόδι.
Ακούστε και τα τραγούδια του εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου